مقاله کنونی با اتخاذ سیستم تولید کم سود بعنوان مدل مرجع، رویکرد مدیریت زنجیره عرضه و رابطه بین بخش های خصوصی و دولتی را در صنعت خودروسازی برزیل بررسی می نماید. بواسطه یک بررسی موردی که در خلال سال های اکتبر ٢٠٠۶ تا اکتبر ٢٠٠٨ در یک خودروسازی خصوصی انجام شده است، دو تنگنا در این بخش صنعتی برزیل شناسایی شده است: (١) تاکید بر هماهنگی بجای یکپارچگی در مدیریت زنجیره عرضه؛ و (٢) کانال های ناکافی ارتباطی میان بخش های خصوصی و دولتی، که منتهی به خط مشی های ناکارآمد برای حمایت از خودروسازان با حجم تولید پایین می شود.

هدف این مطالعه شناسایی برخی از تنگناهای دستیابی به سطح بالاتر رشد اقتصادی در صنعت خودروسازی برزیل، بوسیله یک موردکاوی که در یک خودروسازی خصوصی صورت گرفته که وسایل نقلیه سبک تجاری میتسوبیشی را مونتاژ می کند، می باشد.

صنعت خودروسازی بدین جهت برای مطالعه انتخاب شد که این بخش برای بررسی روابط بین شرکتی و رابطه اتخاذ یک رهیافت تلفیقی نسبت به مدیریت زنجیره عرضه پایه محکمی را پدید می آورد. افزون بر این، صنعت خودروسازی در اقتصاد برزیل نقش مهمی ایفا می کند. برزیل در سال ٢٠٠٧ در زمینه تولید وسیله نقلیه در سطح جهان،با ٢٩٩٧١۵٠ واحد، رتبه پنجم را دارا بود، و این بخش صنعتی پاسخگوی ١٨ درصد از GDP صنعتی کشور بود. در سال ٢٠٠۵، تعداد شغل های مستقیم و غیرمستقیم ایجاد شده بوسیله این بخش، تعداد ١.۵ میلیون شغل تخمین زده شد (آنفاوا ، ٢٠٠٨).